بعد الغياب

تعرفوا انى فكرت كتير اكنسل البلوج بتاعى مع انى بحب اعبر دايما عن مشاعري بس هي تقلبات نفسيه وعلى عكس كل قرارتى اللى اول ما لمبة الفكره تنور ف دماغى انفذها من غير تفكير لانى لو فكرت فى احتمالات كتير هتظهر وممكن اتراجع عن تنفيذ الفكره فانا كل مره فكرت اكنسل البلوج كنت بتحجج لنفسي بحجج وادى نفسي فرص واظن انى حاليا مش مستعده اللغيه ابدا حتى لو هتكلم ومحدش هيسمعني او يرد عليا اديني ببعبع وخلاص جهازى الحبيب اصيب بحاله مرضيه مفاجئه وخطيره تانى يوم العيد كنت قاعده عليه قمت اتغدي بعد المغرب_كنت عازمه صاحبتي على الغدا عندنا كمان_وسيبت الجهاز لاختى اتهبل ف ايدها وقعدنا نعالج فيه ونظبط فيها يتدهور اكتر انا ولانى الايام الحاليه مبقتش استعمله كتير بسبب انشغالي ف الدراسه فا متاثرتش اوى لكن اختى المسكينه كانت اعصبها تعبانه ومكتئبه والوضع وصل لمعاها لحد البكاء _او والله العظيم_ انا كنت بمر بحالات حنين جارف ليه بس هو كان بيحبطني لو قلابت منه بعد ما يئسنا من محاولات تنزيل ويندز جديد سواء من الاسطوانات اللى عندنا او من الاسطونه اللى اختى نزلتنى اشحتها من احمد ابن عمنا قررنا نوديه للدكتور على فكره اختى فتحته ودعبست فيه من جوا وشالت الرامات وركبتها تانى وفصلت الراك _مش عارفه زعلها ف ايه_وقعدت تنضف فيه وما كان حاله يزداد الا سوء عمى اخده وداه للدكتور بس احنا كنا عايزين نوديه للمهندس عبد السلام دا راجل خبره وكفاءه وايام زمان ايام ما كان الجهاز بيقطع النفس مننا كنا نبعتهوله يرجع قشطه بس المكان اللى عمه وداه فيه كان شركة كمبيوتر و دول انا جربتهم قبل كده كان ابويا بيصيف وقبلها كان حالف ان لو حصل حاجه للمسكين مش هيتدخل ف الفتره دى انا شيلته هيلاهوب ورحت مع ماما ودناه نفس الشركه دى عملوا اللى بيعملوه كل مره نزلولنا ويندز جديد كانها كانت حاجه صعبه علينا يعني بس المهم انه بيرجع يتكلم مش عارفه ماله اليومين دول يجيب احباط ليه تقيل غالبا وبيعمل ريستارت لو حاولنا نفتح الهوتميل ماسنجر الجهاز المسكين دا كان حصله اللى حصله دا من يجي ६ شهور وجالنا واحد صاحب بابا مهندس كمبيوتر فتح بطنه_انا واختى كنا فاتحينها مسبقا _وبضفه_مع انى انا واختى مبخلناش عليه بحاجه ولاننا معندناش بلور انقادنا لنصيحة ماما واستعملنا السيشوار_وقبل ما صاحب بابا ينقذه كان طلع ريحه جامده ناهيكم عن الصوت اللى بيعمله كل ما اعصابه تتعب ولان الحرمان وحش اللى كان بيهون عليا ظروف الجهاز بتاعى انى كنت بطلع اتسول انترنت من بنات عمى بس النت بتاعهم ف المرتين اللى فتحته كان تقيل اوى سد نفسي دعواتكم لجهازي بدوام الويندز والانترنت لانى طالبه مثاليه جدا جدا فانا مروحتش المدرسه ولا مره اللهم الا مره كنت ناويه اروح استلم الكتب وادفعلهم المصاريف بس الناس نورونى وقالولى انا اولى بالفلوس وكان معاهم حق فا رجعت خاوية الوفاض بس انا نفسي اروح المدرسه بحبها اوى الواحد مش بيحس بقيمة الشئ الا لما يفقده مفتقده حصص الرياضه و منظر الاراضي اللى جمب المدرسه مفتقده الطريق اللى كنت بمشي فيه قرر اروح ف ايام كتير بس مكنتش بقدر وانهارده كان اخر يوم صحوني الساعه7والمفروض اكون هناك 7ونص وامى قعدت جمبي تقولى ملاحظتها مش هتكوي هدومك دا منظر تروحي بيه هتعملى ايه هناك خليكي احسن اتخنقت بس متكلمتش وبدءت اجهز حاجتى ويتضح انى كنت عاينه هدوم المدرسه_اليونيفورم يعني_من غير ما اغسلها ماما لمحت الكم شكله مش نضيف مع انى محستش بكده يعني وقالتلى هتروحي بالمنظر دا متكلمتش جيت اقفل زراير البلوزه حسيت ان الوضع مختلف انا وزنى زاد ف الميزان بس مش باين عليا ومحستش بفرق ف هدومى التانيه مش عارفه ايه جرى للبلوزه دي يمكن جالها مزاج بعد سنتين تكش ساعتها جالى احباط فوق احباطى ورجعت الهدوم الدولاب وجيت فتحت الكمبيوتر وبعد ما زلنى وفى اثناء قرائتي لمجموعه قصصيه ليوسف السباعي كتبت البوست دا واحب اقولكم هتخلص من احباطاتى and I will be back सूऊऊऊऊन